Ανέστης Χατζηδιάκος – Πληροφορικός
«Θεωρώ πως αν βελτιώσουμε τις υποδομές του νησιού και αναπτύξουμε πνεύμα συνεργασίας, θα έχουμε την βάση για πολλά περισσότερα, που μεσοπρόθεσμα θα μας ωφελήσουν όλους…»
Ο Ανέστης Χατζηδιάκος είναι Πληροφορικός και επαγγελματίας του διαδικτύου και της online επικοινωνίας.
Το 2004 βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου εκτός από τις σπουδές του στην Πληροφορική ασχολήθηκε και με διάφορα media projects.
Επιπλέον είναι ιδρυτής του TEDxThessaloniki (www.tedxthessaloniki.com), του ετήσιου μη κερδοσκοπικού συνεδρίου διάδοσης ιδεών, που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη από το 2010.
Το 2013 επέστρεψε στην Μυτιλήνη, δημιουργώντας την ομάδα παροχής υπηρεσιών online επικοινωνίας Quidro (www.quidro.gr), ενώ το καλοκαίρι του 2014 μαζί με τον συνεργάτη του Γιάννη Πατλάκα δημιούργησαν την Quidro Media, μια ομάδα δημιουργίας και διαχείρισης περιεχομένου σε on line και έντυπα μέσα.
Σήμερα απαντάει στα ερωτήματά μας για την δική του απόφαση αποκέντρωσης σε μια εποχή που όλα είναι πιο δύσκολα. Ως νέος του τόπου έχει τη δική του φιλοσοφία που μας την αναλύει παρακάτω.
Ανέστη, πες μας ποιος είσαι;
Ονομάζομαι Ανέστης Χατζηδιάκος, επιμελούμαι online projects και είμαι ιδρυτής της Quidro. Πρόκειται για μια ομάδα επαγγελματιών του Internet και της οnline επικοινωνίας, που αναλαμβάνει κάθε διαδικτυακό έργο, από την κατασκευή και φιλοξενία μιας ιστοσελίδας ή εφαρμογής έως και ολοκληρωμένες διαδικτυακές καμπάνιες προβολής επιχειρήσεων, προϊόντων και υπηρεσιών.
Η βάση μας είναι στην Μυτιλήνη, αλλά το πελατολόγιο μας είναι από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Επίσης το 2009 ξεκίνησα τη διοργάνωση του TEDxThessaloniki ενός ετήσιου μη κερδοσκοπικού συνεδρίου για την διάδοση καινοτόμων ιδεών και ιστοριών, που πραγματοποιείται στα πλαίσια του προγράμματος TEDx. Στα έξι χρόνια διοργάνωσης στην σκηνή του TEDxThessaloniki ανέβηκαν σημαντικές προσωπικότητες όπως ο δημοσιογράφος της χρονιάς στη Βρετανία Πώλ Λούις, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, ο πρωτοπόρος δάσκαλος Άγγελος Πατσιάς από τον Φουρφουρά της Κρήτης, η διάσημη συγγραφέας Βικτώρια Χίσλοπ, η δημοσιογράφος Μάγια Τσόκλη και πολλά άλλα σημαντικά πρόσωπα. Στόχος μας είναι από τη διοργάνωση αυτή οι ιστορίες των ομιλητών να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης αλλά και να δώσουν τροφή για σκέψη στο κοινό, για το πώς μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας λίγο καλύτερο …
Ήταν εύκολη ή δύσκολη η επαγγελματική επιλογή σου;
Η επιλογή του αντικειμένου ήταν εύκολη, αφού συνδυάζει τις σπουδές μου στην Πληροφορική, την αγάπη μου για τις νέες τεχνολογίες και τον μάλλον ανήσυχα δημιουργικό χαρακτήρα μου. Το δύσκολο ήταν να αποφασίσω αν θα ακολουθήσω αμιγώς ακαδημαϊκά μονοπάτια, αν θα προσπαθήσω να βρω δουλειά σε κάποια εταιρεία στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ή αν τελικά θα ξεκινήσω την δική μου επιχείρηση και μάλιστα στον τόπο καταγωγής μου, αν και έλειπα για πολλά χρόνια από το νησί. Μάλλον το ήθελα περισσότερο και επιπλέον η κρίση με ώθησε περισσότερο στο να κάνω το τελευταίο, χωρίς καν να προσπαθήσω τα δύο πρώτα…
Τι κέρδισες από την ενασχόλησή σου αυτή;
Το κυριότερο ήταν η ικανοποίηση των “δημιουργικών ενστίκτων” μου. Κάθε δουλειά, που αναλαμβάνω, είναι και το ξεκίνημα μιας δημιουργικής διαδικασίας και όλο αυτό προσπαθώ να το κάνω όσο το δυνατόν πιο προκλητικό, προς όφελος και του πελάτη άλλα και δικό μου, αφού βελτιώνομαι μέσα από αυτό. Γνώση και εμπειρία λοιπόν σε έναν χώρο, που μου αρέσει. Αν περιμένατε να σας απαντήσω… “πολλά χρήματα”, μάλλον σας απογοητεύω.
Αλλά και τι έχασες;
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω… αν επέλεγα διαφορετικά επαγγελματικά μονοπάτια η ζωή μου θα ήταν διαφορετική, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Αν και πάλι σκεφτώ μεταξύ των επιλογών της δικής μου επιχείρησης ή του να ήμουν εργαζόμενος στην επιχείρηση ενός άλλου, τότε ίσως την σιγουριά ενός μισθού στο τέλος του μήνα. Άλλα και πάλι, πόσο σίγουρος μπορεί να είναι κανείς πλέον για κάτι τέτοιο; Καθόλου. Άρα δεν νιώθω χαμένος σε κάτι.
Θα έλεγες στα παιδιά σου να ακολουθήσουν το επάγγελμά σου;
Θα έλεγα στα παιδιά μου να ακολουθήσουν το επάγγελμα, που τους γεμίζει και τους εκφράζει, όποιο κι αν είναι αυτό. Αν με ρωτούσαν αν πιστεύω, πως μπορούν να το ακολουθήσουν, θα τους απαντούσα, πως αυτό το γνωρίζουν μόνο εκείνα. Θεωρώ πως αυτό ισχύει για κάθε επάγγελμα και για κάθε άνθρωπο.
Θα χαρακτήριζες υγιή την οικονομική κατάσταση του νησιού;
Φυσικά και όχι. Πιστεύω πως αν οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις του νησιού, βρισκόμασταν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, το 90% από εμάς θα “βάζαμε λουκέτο”. Αυτό που δεν σώζει, άλλα κρατά σε “μηχανική υποστήριξη” το νησί είναι το χαμηλό κόστος ζωής σε σχέση με τα μεγάλες πόλεις, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη και το ότι σε μια σχετικά μικρή κοινωνία όπως αυτή της Λέσβου, οι επαγγελματικές σχέσεις δεν είναι τόσο απρόσωπες. Με απλά λόγια, εγώ θα κάνω μια οικονομική διευκόλυνση σε έναν άλλον επαγγελματία, ένας τρίτος σε εμένα κ.ο.κ. για να μπορέσουμε να δουλέψουμε και να κινηθεί η αγορά. Αν δεν γινόταν κι αυτά, δεν θα προχωρούσε τίποτα, όχι μόνο στην Λέσβο, άλλα νομίζω γενικότερα στην ελληνική επαρχία.
Τι μας λείπει;
Αν ξεκινήσουμε από τα “απλά” το πρώτο πράγμα, που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι υποδομές. Για παράδειγμα, για περίπου επτά χρόνια ζούσα στην Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, πως κάποια στιγμή το κόστος για να πετάξω στην Μυτιλήνη για διακοπές του Πάσχα ήταν μεγαλύτερο από εκείνο για να πάω… στην Βαρκελώνη! Αν δεν ήταν η οικογένεια μου εδώ, δεν θα ερχόμουν, γιατί να ξοδέψω τόσα χρήματα; Σκεφτείτε λοιπόν, πόσο αποτρεπτικό είναι για έναν τουρίστα το να έρθει στο νησί. Άλλα το πρόβλημα των συγκοινωνιών, δεν αφορά μόνο τον τουρισμό, αφορά και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων γενικότερα και την ποιότητα ζωής των κατοίκων του νησιού. Από εκεί και πέρα δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και το πρόβλημα “κουλτούρας”… Δυστυχώς στην Λέσβο δεν έχουμε αναπτύξει το πνεύμα συνεργασίας, της κοινής δράσης για την επίτευξη κάποιων στόχων και την εξωστρέφεια. Τα τελευταία χρόνια κάτι πάει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση, άλλα έχουμε καθυστερήσει σημαντικά και η Λέσβος έχει μείνει πίσω σε πολλά.
Τι έχουμε;
Η Λέσβος είναι αντικειμενικά ένα από τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας, με βαριά πολιτιστική κληρονομιά και ιστορία, κατάλληλο για επισκέπτες με διαφορετικό προφίλ, είτε ενδιαφέρονται για οικογενειακές διακοπές ή θρησκευτικό τουρισμό, είτε για κάτι πιο… έξαλλο. Ένα καλό τουριστικό “προϊόν” δηλαδή, που θα μπορούσε να είναι πιο θελκτικό, αν δεν υπήρχαν τα προβλήματα που προανέφερα. Επίσης έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα γεωγραφική θέση: δυστυχώς μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα, άλλα πολύ κοντά στην Τουρκία. Έχουμε αξιόλογα Πανεπιστημιακά Τμήματα και πολύ καλή ποιότητα ζωής, και φυσικά τα μάλλον προφανή ιδιαίτερα προϊόντα του νησιού, όπως το λάδι, το ούζο… γενικά έχουμε πολύ καλά “υλικά” για να δημιουργήσουμε κάτι δυνατό.
Τι θα άλλαζες;
Επιμένω σε αυτό, άλλα το πρώτο που σκέφτομαι είναι η καλύτερη αεροπορική και ακτοπλοϊκή σύνδεση με την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη ή την Βόρεια Ελλάδα γενικότερα, άλλα και τα απέναντι παράλια. Επίσης το οδικό δίκτυο του νησιού, που αν εξαιρέσουμε τον άξονα Μυτιλήνης – Καλλονής, είναι τραγικό και επικίνδυνο, τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες και τις υποδομές όσον αφορά την φιλοξενία των επισκεπτών. Γενικά, θεωρώ πως αν βελτιώσουμε τις υποδομές του νησιού και αν αναπτύξουμε πνεύμα συνεργασίας, θα έχουμε την βάση για πολλά περισσότερα, που μεσοπρόθεσμα θα μας ωφελήσουν όλους. Σκεφτείτε για παράδειγμα το πως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε, θεσμοθετημένα (εντός ή εκτός εισαγωγικών), μια ζώνη όπου θα ενθαρρύνεται η ίδρυση και λειτουργία νέων επιχειρήσεων λογισμικού… Υπάρχουν ήδη συντοπίτες μας, που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον χώρο και ζουν στην Μυτιλήνη, θα μπορούσαμε να προσελκύσουμε κι άλλους ή ακόμα και “ξένους”, που θα ωφελούνταν από τα καλά του νησιού. Βέβαια, όλο αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται, έχει πολλά προαπαιτούμενα και με την δεδομένη κατάσταση, περισσότερο ως ανέκδοτο ακούγεται.
Με μια λέξη, πώς θα χαρακτήριζες τη Λέσβο και τους κατοίκους της;
Υποσχόμενους.
