Οι γαλαζοαίματοι, οι πρασινοφρουροί, οι κοκκινοσκούφηδες και οι αριστερόδουλοι που θέλουν να μας σώσουν
Να χρησιμοποιήσουμε κατ’ αρχήν τον στρατιωτικό όρο για να μπούμε στο κύριο θέμα και για να καταλάβουν οι αναγνώστες πως εξελίσσονται τα πράγματα στην πολιτική σκηνή της χώρας μετά την μεταπολίτευση, που πέθανε πρόσφατα αλλά άφησε πολλά σημάδια και πληγές που δύσκολα θα επουλωθούν γιατί χρειάζεται χρόνος, χρήμα και ιδιαίτερα γνώσεις για τις εξελίξεις του μέλλοντος που έρχονται ταχύτατα και αλλάζουν τα πάντα χωρίς να προλάβουν οι εθνοσωτήρες κατ’ αρχήν και οι πολίτες αυτής της χώρας να αντιδράσουν θετικά.
Υπάρχει μια απαξίωση προς τους πολιτικούς. Και αυτό αποδεικνύεται πρακτικά και με αριθμούς από τη μείωση της δύναμης των τριών μεγάλων κομμάτων. Γιατί τα κόμματα έχουν και άλλα ονόματα που τα χρησιμοποιούσαν κατά το παρελθόν αναλόγως για να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους αφενός και αφετέρου για να καταλάβουν την εξουσία που ήταν ο κύριος στόχος.
Είχαμε λοιπόν τους συντηρητικούς ή τους γαλαζοαίματους ή τους δεξιούς, για όσους έτσι τους ήξεραν ή τους ξέρουν, είχαμε τους ΠΑΣΟΚΙΚΟΥΣ ή σοσιαλιστές ή πρασινοφρουρούς για όσους έτσι τους έμαθαν ή τους ψήφιζαν και είχαμε και τους κοκκινοσκούφηδες, το τρίτο μεγάλο κόμμα, που κρατούσε τις ισορροπίες του συστήματος σαν ακροβάτης για να εναλλάσσονται στην εξουσία οι καπιτα(λη)στές και οι σοσια(λη)στές γιατί έτσι τους ήθελαν οι άνθρωποι οι κόκκινοι του κομμουνισμού και οι αντίθετοι της αστικοτσιφλικάδικης νοοτροπίας αλλά ταυτόχρονα ισορροπιστές του συστήματος.
Και αυτοί όλοι υπέστησαν ζημιά γιατί μειώθηκε η δύναμη τους. Και η ΝΔ έχασε ψήφους και συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ σήμερα και το ΠΑΣΟΚ μειώθηκε αισθητά γιατί κάποιος έκλεψε τις ψήφους του ή απαξιώθηκε από το λαό και το ΚΚΕ συρρικνώθηκε γιατί ήρθε η νέα τάξη ανθρώπων, η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα πολιτική φατρία, το νέο κόμμα, που πήγε από δω, πήγε από κει, πήγε από αλλού, πήρε και μια ταμπέλα που λεγόταν αριστερά χωρίς να ξέρουμε αν είναι της προόδου ή μη και μαζί με τις περικοκλάδες και τα παρτσάδια των άλλων παρατάξεων οι αριστερόδουλοι πήραν τη σκυτάλη πιστεύοντας ή ελπίζοντας ότι θα διαλύσουν το παλιό σύστημα και θα καταλάβουν την εξουσία.
Αυτή είναι η εικόνα της πραγματικότητας. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι έγινε συγκυβέρνηση λόγω μη ύπαρξης αυτοδυναμίας. Γιατί ξέρουμε ότι το ΚΚΕ μειώθηκε αισθητά και δεν είναι πλέον το τρίτο κόμμα. Γιατί βγήκαν στην αλάνα ή στην αρένα της πολιτικής σκηνής και άλλα μικρά κόμματα και κομματίδια που τσίμπησαν ψήφους. Και οι αγανακτισμένοι, οι φανατισμένοι και οι απογοητευμένοι από τα μνημόνια της Ευρώπης και τα μνημόσυνα της μεταπολίτευσης βρήκαν ένα άλλο κόμμα, μια άλλη παράταξη, που έντεχνα, δημαγωγικά, λαϊκίστικα τους μάζεψε και δημιούργησε την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύει ότι θα έρθει στην εξουσία γιατί οι άλλοι, οι παλιοί, που πέρα από τα ονόματα τους χρησιμοποιούσαν τα χρώματα για να παρασύρουν το λαό όπως οι ποδοσφαιρικές ομάδες, έχασαν τη λαϊκή υποστήριξη και αναζητούσαν μια νέα παράταξη που θα μπορούσε να κουμαντάρει το σκάφος που λέγεται Ελλάς ή Ελλαδιστάν.
Γιατί το κόμμα αυτό, που θέλει να γίνει εξουσία με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα δεν έχει χρώμα, δεν έχει όνομα και είναι ένα συνονθύλευμα χρωμάτων και κομμάτων που για να σταθεί στη δύναμή του χρησιμοποιεί τη γνωστή μέθοδο και τακτική του Γκαίμπελς των χιτλερικών της εποχής εκείνης, ανεξαρτήτως αν έχει την ταμπέλα της Αριστεράς. Να φύγουν οι κλέφτες, να φύγουν οι ψεύτες, να φύγουν οι σάπιοι, να έρθουμε εμείς, οι άφθαρτοι, οι νέοι, να κάνουμε καλύτερο το κράτος χωρίς τους ξένους. Κάτι τέτοιο έλεγαν και οι χιτλερικοί ανεξάρτητα αν ήταν φασίστες. Τώρα το πώς θα γίνουν όλα αυτά είναι μια μεγάλη ιστορία που δεν είναι επί του παρόντος. Επί του παρόντος είναι η ανάλυση και η έρευνα του σκεπτικού των ψηφοφόρων. Γιατί πέρα από τη ζημιά που έκαναν στα τρία μεγάλα κόμματα οι ψηφοφόροι του κοινοβουλευτικού μας συστήματος πέρα από τα κομματίδια και τις παρατάξεις που γεννήθηκαν και κάτι τσίμπησαν, πέρα από τη γενική κατακραυγή και την απαξίωση των πολιτικών που είναι υπαρκτή και μεγάλη και για αυτούς ακόμα που πάνε στην κάλπη, υπάρχουν και οι άλλοι για τους οποίους δεν μιλάει κανείς. Ούτε καν οι στημένες δημοσκοπήσεις, ούτε οι αναλυτές και οι ερευνητές του πολιτικού σκηνικού. Είναι
1) οι αναποφάσιστοι που είναι πολλοί και το ποσοστό τους είναι μεγάλο και βρίσκονται στο δίλλημα να ψηφίσουν ή να μην ψηφίσουν ή να ψηφίσουν μεγάλο κόμμα ή μικρό και
2) αυτοί που δεν θέλουν να πάνε πλέον στην κάλπη, είτε γιατί απογοητεύτηκαν, είτε γιατί κατάλαβαν ότι δεν αξίζει να ασχολούνται με τους βολευτές και με την πλαστικοποιημένη δημοκρατία και προτιμούν να πάνε την ημέρα της ψηφοφορίας εκδρομή ή να καθίσουν σπίτι τους για να κάνουν κηπουρική, μαγειρική ή οικοτεχνία, στέλνοντας ταυτόχρονα στον κόρακα (νεοελληνιστί εις τον διάβολον) όλους τους πολιτικούς και τους πολιτικάντηδες της εποχής.
Ξέρετε πόσο θα είναι αυτό το ποσοστό εσείς που διαβάζετε ή μελετάτε τας γραφάς; Γιατί οι λίγοι που ξέρουν όσοι ξέρουν και μελετούν αυστηρά τον εκλογικό νόμο και την στατιστική, εάν το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο του 15-20% των αναποφάσιστων με το δίλλημα και των αποφασισμένων να μην ψηφίσουν τότε δεν γίνεται κυβέρνηση, ούτε συγκυβέρνηση ακόμα και με δύο κόμματα. Δηλαδή ούτε η ΝΔ μπορεί να κάνει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ με άλλο κόμμα. Και τότε τι θα γίνει αγαπητοί φίλοι αναγνώστες που διαβάζετε αυτές τις γραμμές; Θα ξαναέχουμε εκλογές και θα ξαναέχουμε εκλογές ή θα δούμε και το παράδοξο και όμως αληθινό ή και το τριτοκοσμικό, που κανένας δεν πιστεύει αλλά όλα γίνονται σε αυτό τον κόσμο, αφού διώξουμε την τρόικα της Ευρώπης να φτιάξουμε μια τρόικα δική μας και να μας κυβερνούν, να μας κουμαντάρουν οι ηγέτες των τριών μεγάλων πολιτικών κομμάτων, που σήμερα παίζουν αμπάριζα και άλλα πολιτικά παιχνίδια ανόητα μεταξύ ενώ δεν γνωρίζουν ποιο είναι το εθνικό συμφέρον και αν οι εκπρόσωποι του έθνους και οι λεγόμενοι εθνοσωτήρες γνωρίζουν το καθήκον τους, να είναι δηλαδή υπηρέτες του λαού και όχι βολευτές!!
Ε.Ε.Γ.
