Η Λία και ο Θοδωρής :
Μια ιστορία σαν παραμύθι, στην Χρυσούπολη Καβάλας
Η Λία Ζώτου και ο Θοδωρής Καραγεωργίου είναι δυο νέα παιδιά, που ζουν στη Χρυσούπολη της Καβάλας. Χαμηλού προφίλ, επέλεξαν να ζήσουν εκεί όπου γεννήθηκαν. Σύντροφοι στη ζωή, αλλά και στη συγγραφή. Κι αυτό τους κάνει ξεχωριστούς.
Όταν ξεκίνησαν τα κοινά τους βήματα στη ζωή ο Θοδωρής Καραγεωργίου είχε υπογράψει το πρώτο του βιβλίου, το «e-drugs» (εκδόσεις Κέδρος). Γρήγορα ο κοινός συγγραφικός βηματισμός τους απέδωσε εντυπωσιακούς καρπούς. Το τελευταίο βιβλίο τους είναι «Η Μεταξένια Αγάπη», ενώ έχουν προηγηθεί «Το Δάκρυ του Έρωτα», το «Σαν τα Φύλλα του Καπνού» και «Η Εξαφάνιση», όλα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Η συνύπαρξη στη συγγραφή
Μια κουβέντα μαζί τους δεν θα μπορούσε να αρχίσει από εκείνο που κάνει αυτό το ζευγάρι να διαφέρει. «Είστε ζευγάρι στη ζωή και στον συγγραφικό στίβο. Πως προέκυψε η από κοινού συγγραφή» τους ρωτώ.
« Πριν αρκετά χρόνια είχα βρεθεί μαζί με τους γονείς μου σε μία εκδήλωση ενός συγγραφέα, ο οποίος παρουσίαζε το δικό του έργο. Τον άκουσα με προσοχή και ο τρόπος που μιλούσε, αλλά και όλα όσα είπε τη μέρα εκείνη για τα βιβλία, μου άρεσαν πάρα πολύ. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες, που μετά την εκδήλωση ήθελα να γυρίσω τρέχοντας στο σπίτι και να ψάξω στη βιβλιοθήκη μας. Τα βιβλία που είχαμε δεν ήταν πολλά, αλλά τα εξέτασα όλα ένα προς ένα. Κοίταξα τα εξώφυλλά τους, τα ξεφύλλισα και αφού κατέληξα σε κάποιο, άρχισα να το διαβάζω ενθουσιασμένος. Με αυτόν τον τρόπο το διάβασμα μπήκε στη ζωή μου και βιβλίο με το βιβλίο καταλάβαινα ότι το αγαπούσα όλο και περισσότερο. Ένιωθα τόσο όμορφα διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία, που δειλά – δειλά άρχισα να λέω στον εαυτό μου, πως κάποια στιγμή θα ήθελα και εγώ να δημιουργήσω κάτι τέτοιο, θα ήθελα να φτιάξω τα δικά μου βιβλία. Αυτό, λοιπόν, που ουσιαστικά με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο δεν ήταν τίποτε άλλο από το διάβασμα», μου λέει ο Θοδωρής.
« Εγώ πάλι, να σας πω την αλήθεια, δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσα να γράψω μία ιστορία», λέει με την σειρά της η Λία. «Αν και αγαπούσα το διάβασμα από μικρή, ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γράψω. Την πρώτη επαφή με τη συγγραφή την είχα στο Πανεπιστήμιο, όταν στο τελευταίο έτος χρειάστηκε να προετοιμάσω την πτυχιακή μου εργασία. Σαφώς και η προετοιμασία της βασιζόταν σε τελείως διαφορετική φόρμα, όμως τώρα μπορώ να ομολογήσω πως είχα γλυκαθεί αρκετά με τη διαδικασία. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έφτανα στο σημείο να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Η φαντασία βέβαια υπήρχε εδώ και καιρό και όλο προσπαθούσε να βρει διεξόδους. Μέχρι που ο Θοδωρής, έριξε την πρόταση στο τραπέζι: «Έλα να γράψουμε κάτι μαζί!» μου είπε μία μέρα, ενθουσιασμένος.
Εγώ φυσικά και γέλασα. «Ξέχνα το!» του είπα. «Δεν μπορώ να γράψω, δεν γίνεται!»
Έλα όμως που επέμενε… Ώσπου με κατάφερε και κάθισα μπροστά από τον υπολογιστή. Τη μέρα εκείνη γράψαμε μαζί ένα μικρό διήγημα, και όταν το διάβασα, πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου».
Έχοντας μπροστά μου δυο πρόσωπα γεμάτα νιάτα, τολμώ να ρωτήσω τη Λία και τον Θοδωρή για τα μυστικά της συνύπαρξης ενός ζευγαριού γύρω από μία ιστορία. Απαντούν από κοινού, σα να βρίσκεται ο ένας στο μυαλό του άλλου.
«Όπως ακριβώς συμπληρώνει ο ένας τον άλλον στη ζωή, κάπως έτσι λειτουργούμε και με τη συγγραφή. Είναι μία εμπειρία φανταστική! Φανερώνει πτυχές των εαυτών μας που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν. Μας διδάσκει πολλά και τολμάμε να πούμε πως μας έχει φέρει ακόμη πιο κοντά! Φυσικά και κατά τη διάρκεια της συγγραφής υπάρχουν διαφωνίες. Στις περιπτώσεις αυτές όμως έχουμε στο πλάι μας τους ίδιους τους ήρωες των βιβλίων μας, οι οποίοι έρχονται να δώσουν από μόνοι τους τη λύση και τον τρόπο που θέλουν αυτοί να δράσουν! Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως αν το να γράφεις ένα βιβλίο είναι κάτι το πολύ όμορφο, το να το γράφουν δύο μαζί είναι πραγματικά απίστευτο, είναι μαγικό»!
Η Χρυσούπολη όπου ζουν η Λία και ο Θοδωρής βρίσκεται μακριά από τα λεγόμενα κέντρα της πολιτισμικής παραγωγής. Αυτό όμως δεν τους επηρεάζει καθόλου, όπως με διαβεβαιώνουν. «Οι Εκδόσεις Ψυχογιός έχουν τον τρόπο να φροντίζουν όλους τους συγγραφείς τους και να προωθούν το έργο τους παντού. Όσο για εμάς, όταν γράφουμε, προτιμάμε την απομόνωση, και δεν θα ήταν περίεργο αν κάποια στιγμή μέναμε ακόμη και σε μία καλύβα στα βουνά», λένε χαρακτηριστικά.
Τα μυστικά της … δουλειάς…
Σε όλα τα βιβλία τους, τα οποία έχω διαβάσει, είναι φανερό ότι έχουν κάνει καλή έρευνα πριν αρχίσουν τη συγγραφή. « Πόσο χρόνο αφιερώνετε στην έρευνα, πριν αρχίσετε να δουλεύετε το μυθιστορηματικό υλικό», τους ρωτώ.
«Περίπου ο μισός χρόνος της συγγραφής του κάθε βιβλίου μας είναι αφιερωμένος στην έρευνα», εκμυστηρεύονται και εξηγούν ότι για το τελευταίο βιβλίο τους δούλεψαν μήνες για να συγκεντρώσουν στοιχεία για τον κύκλο παραγωγής του μεταξιού, τις αγροτικές εργασίες, τα μεταξουργεία, αλλά και για την τέχνη της υψηλής ραπτικής.
Γνωρίζοντας την θεματολογία τους προσπαθώ να καταλάβω τι γοητεύει τη Λία και τον Θοδωρή και έχουν χρησιμοποιήσει ως φόντο για τις ιστορίες τους τα καπνοχώραφα, τα αμπέλια και το μετάξι.
«Και οι δύο καταγόμαστε από μικρά χωριά του Νομού Καβάλας και οι ζωές μας είναι στενά συνυφασμένες με τη φύση, τις παραδοσιακές εργασίες, τους χωματόδρομους, τα χωράφια, καθετί παλιό και παραδοσιακό. Οπότε θα λέγαμε πως η επαφή που είχαμε με την ύπαιθρο έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στα τρία πρώτα βιβλία μας για ενηλίκους, τα οποία άνοιξαν έναν κύκλο που ξεκίνησε με το «Σαν τα φύλλα του καπνού», συνεχίστηκε με το «Δάκρυ του Έρωτα» και έρχεται να κλείσει με την «Μεταξένια Αγάπη».
«Αισθάνεστε λίγο ως «Δον Κιχώτες» της συγγραφής, που κυνηγάτε ένα όμορφο όνειρο» τους ρωτώ.
Απαντούν και πάλι από κοινού : « Η συγγραφή, πράγματι, είναι ένα όμορφο όνειρο, το οποίο δεν θα λέγαμε πως το κυνηγάμε, αλλά περισσότερο το ζούμε, το απολαμβάνουμε με τη ψυχή μας». Κι όσο για τις μεγάλες πωλήσεις των βιβλίων τους, προσθέτουν ότι «η αγάπη του κόσμου για τα βιβλία μας είναι τόσο μεγάλη που μας έχει φέρει ανάμεσα στους ευπώλητους συγγραφείς. Μέσα σε μία τόσο ζεστή αγκαλιά μπορείς να επιβιώσεις ακόμη και στους πιο σκληρούς χειμώνες, γι’ αυτό και με κάθε ευκαιρία ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας τους αναγνώστες μας»!
