«Είμαι ο Παπα-Στρατής. Κατάγομαι από τη Μυτιλήνη, από τα Παράκοιλα. Θέλω να σας πω ότι σε αυτή τη γη που είμαστε και ζούμε, ήρθαμε για να είμαστε χρήσιμοι. […]
Η ‘Αγκαλιά’ ξεκίνησε να περιθάλπει ανθρώπους που έρχονται από τα απέναντι παράλια από το 2007 ανεπίσημα, και επίσημα το 2009. […] Πρέπει να καταλάβεις ότι οι άνθρωποι αυτοί έρχονται κυνηγημένοι από σφαίρες, κυνηγημένοι από τον πόλεμο. […]
Για μας είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ανάγκη. Όταν θα δεις έναν άνθρωπο που ξεβράζει η θάλασσα ένα πρωί στα παράλια της Λέσβου, ένα παιδί και μια μάνα να κλαίει, δεν θα ανοίξεις ποτέ το στόμα σου να ρωτήσεις άμα είναι Χριστιανοί για να τους ταΐσεις.»
Λίγους μήνες πριν φύγει από το ζωή το 2015 ο Παπα-Στρατής, ο καλός Σαμαρείτης για τους ξεριζωμένους ανθρώπους που έφταναν στη Λέσβο, μοιράστηκε αυτά τα λόγια για το αφιέρωμα της Ύπατης Αρμοστείας στο έργο της οργάνωσής του, της ‘Αγκαλιάς’.
«Η ζωή μας είναι πολύ μικρή, πάρα πολύ μικρή. Ας την καταναλώσουμε όλοι κάνοντας καλό. Μέσα από το καλό που θα κάνουμε στους συνανθρώπους μας, το ίδιο θα απολαύσουμε κι εμείς από αυτούς.» έλεγε. Εννέα χρόνια μετά τον θάνατό του, η μνήμη και η κληρονομιά του Παπα-Στρατή παραμένουν φωτεινές και ζωντανές.
