Από τις 6 έως τις 9 Ιουνίου 2024, εκατομμύρια Ευρωπαίοι θα διαμορφώσουν το μέλλον της ευρωπαϊκής δημοκρατίας με την ευκαιρία των ευρωπαϊκών εκλογών. Είναι μια μοναδική στιγμή κατά την οποία μπορούμε όλοι να αποφασίσουμε συλλογικά για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι σημαίνει όμως αυτό ουσιαστικά και πως μπορούμε μαζί να διακρίνουμε τη σωστή για τη χώρα μας θέση στον Ευρωπαϊκό χάρτη της πολιτικής;
Σε αυτό το πλαίσιο, υποδεχτήκαμε στα γραφεία μας τον Θεόδωρο Παραδέλλη-υποψήφιο ευρωβουλευτή με τη Νέα Αριστερά. Μαζί μιλήσαμε για την κατάσταση της Ένωσης σήμερα, για την νομοθεσία της ΕΕ που εστιάζει σε θέματα που είναι σημαντικά για όλους μας: το περιβάλλον, τη μετανάστευση, τις κοινωνικές πολιτικές, τη νησιωτικότητα, την αγροτική οικονομία και πολλά άλλα.
Αρχικά ο υποψήφιος της Νέας Αριστεράς Θεόδωρος Παραδέλλης μας απάντησε στο γιατί πολλοί πολίτες εμφανίζονται δυσαρεστημένοι με την Ευρωπαϊκή Ένωση…
«Πράγματι οι πολίτες είναι και δικαίως, δυσαρεστημένοι με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την άλλη, στο ερώτημα αν θέλουν να φύγουν από την Ένωση η απάντηση είναι αρνητική. Και ευτυχώς, γιατί σε τέτοια περίπτωση η χώρα μας θα ήταν χιλιάδες φορές πιο ευάλωτη στις εξωτερικές πιέσεις. Υψηλό είναι και το ποσοστό όσων παραπονιούνται για τα κυβερνητικά μέτρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση όντως δεν αντιλαμβάνεται τις ανάγκες των απλών πολιτών, αντιλαμβάνεται όμως θαυμάσια τις «ανάγκες» εκείνων που, κατά σύμπτωση, τυχαίνει να συνδέονται με το μεγάλο κεφάλαιο, τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, τον χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα καρτέλ. Και αυτό έχει όνομα, λέγεται νεοφιλελεύθερη πολιτική...
Ωστόσο, παρά τις αρνητικές, υπάρχουν και θετικές αποφάσεις για τη χώρα μας, όπως αναφέρει ο κ Παραδέλλης:
«Για παράδειγμα το Ταμείο Ανάκαμψης, η απόφαση για τις συλλογικές συμβάσεις και τους κατώτατους μισθούς που θα κληθεί η κυβέρνηση να ψηφίσει μέχρι τις 15 Νοεμβρίου του 2024 (και θα δούμε τι θα σκαρφιστεί), οι αποφάσεις για τις νησιωτικές περιοχές, η συμφωνία για την ύπαρξη υποχρεωτικού ποσοστού εκπροσώπησης γυναικών οι αποφάσεις για την καταπολέμηση του «ξεπλύματος χρήματος».
Τελικά όμως ποιος έχει τον πρώτο λόγο στις σημαντικές αποφάσεις ηεκάστοτε Κυβέρνηση ή η ΕΕ; Αυτό που ακούμε συχνά ως η“γραφειοκρατία των Βρυξελλών” είναι ένα άλλοθι ή έχει κάποια βάση; Και γενικά πού «μπλοκάρει το σύστημα»;
«Μπλοκάρει σε εθνικό επίπεδο όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, αλλά και σε ό,τι αφορά τις ειλημμένες εθνικές αποφάσεις ή τις κατά καιρούς (προεκλογικές συνήθως ) υποσχέσεις. Να προσθέσω ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά βοήθησε στο να υπάρξει ένας διακριτός χώρος χρηματοδότησης για τη νησιωτικότητα στο ΕΣΠΑ και στο Ταμείο συνοχής υπάρχει για πρώτη φορά ειδική στρατηγική για τη νησιωτικότητα, κάτι που αφορά τα νησιά όλων των ευρωπαϊκών νησιών. Στο σχετικό ψήφισμα ζητείται να δημιουργηθεί πρόσθετο κονδύλιο που θα αποσκοπεί να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές νήσους να υπερνικήσουν τις όποιες προκλήσεις και ελλείψεις αντιμετωπίζουν και να καλύψει οποιεσδήποτε πρόσθετες δαπάνες άπτονται των ευρωπαϊκών νήσων στο πλαίσιο της μελλοντικής πολιτικής συνοχής (που είναι και το κλειδί).
Η εγκατάλειψη των αγροτών του Βορείου Αιγαίου από την Κυβέρνηση
Η Νέα Αριστερά εξέδωσε πρόσφατα ανακοίνωσησχετικά με την αγροτική κατάσταση της Λέσβου όπου αναφέρεται στην εγκατάλειψη των αγροτών του Βόρειου Αιγαίου από την Κυβέρνηση και τη μεταφορά πόρων σε άλλες περιφέρειες της χώρας (όπου από πλευράς «πελατείας» είναι πιο αποδοτικές) με αποτέλεσμα να οδηγούνται τα νησιά μας στη μείωση της ανταγωνιστικότητας των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και των μονάδων μεταποίησης αγροτικών προϊόντων.
Σε αυτή την ανακοίνωση αναφερόταν πως α) δεν καταβλήθηκε η ενίσχυση των παραδοσιακών ελαιώνων (η λεγόμενη στρεμματική ενίσχυση), β) τα ποσά που δόθηκαν για τις δράσεις των Οικολογικών Σχημάτων, δηλαδή η ενίσχυση των αναβαθμίδων (πεζούλες) που προστατεύουν από την ερημοποίηση των εδαφών, ήταν πολύ μειωμένα σε σχέση με αυτά που σχεδίασε το ίδιο ΥΠΑΑΤ (Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο).
“Για παράδειγμα” εξηγεί ο κύριος Παραδέλλης “η ενίσχυση για τη διατήρηση της βιολογικής καλλιέργειας της ελιάς, από 50,5 ευρώ το στρέμμα πληρώθηκε με 30 ευρώ το στρέμμα, τα θερινά κλαδέματα, από 20 ευρώ το στρέμμα πληρώθηκαν 9 ευρώ το στρέμμα…Τελικά, το πρόγραμμα αυτό δεν υλοποιήθηκε. γ)Η υπόσχεση για αύξηση κατά 3,5 εκατομμύρια (ήτοι 50%) του προγράμματος για την μεταφορά των ζωοτροφών έμεινε στα χαρτιά, όπως οι δασικοί χάρτες και το πρόγραμμα «Αμάλθεια».
Για το Μεταφορικό Ισοδύναμο
“Αυτό το θετικότατο μέτρο για τις πάσης φύσεως επιχειρήσεις και μετακινήσεις μεταξύ νησιών και ηπειρωτικών κέντρων που συμβάλει, ακριβώς, στη βιωσιμότητα και την διασφάλιση ανταγωνιστικότητας των νησιών μας, έχει να καταβληθεί από 2022 και ακούγεται ότι ενδεχομένως θα καταργηθεί.
Γιατί είναι σημαντικό να ψηφίσουμε:
Το 70% των αποφάσεων που λαμβάνονται στην Ευρώπη επηρεάζουν άμεσα τη ζωή μας. Οπότε, το να αντιπολιτεύεσαι σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη νεοφιλελεύθερη Κομισιόν δεν διαφέρει από το να αντιπολιτεύεσαι σε εθνικό επίπεδο τη Νέα Δημοκρατία, όταν μάλιστα πολλές φορές η ελληνική αυτή κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή χρονοτριβεί προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων, όπως πολύ σωστά και εσείς τονίζετε. Επειδή τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά και τίποτα δεν πάει χαμένο, οφείλουμε να ψηφίσουμε στις ευρωπαϊκές εκλογές και να συνειδητοποιήσουμε ότι η αποχή δεν μας βάζει έξω από το πολιτικό παιγνίδι, αντιθέτως αποτελεί πολιτική και μάλιστα αντιδημοκρατική θέση, που ευνοεί ακριβώς αυτούς που αύριο θα μας απογοητεύσουν και πάλι με τα μέτρα που θα λάβουν εις βάρος μας. Για να θυμηθούμε τον Πλάτωνα: «Μια από τις τιμωρίες όταν δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου»
Ο φόβος της ανόδου της Ακροδεξιάς
«Η ακροδεξιά́ άνοδος στην Ευρώπη αποτελεί ένα ανησυχητικό γεγονός, τη στιγμή μάλιστα που στην Ελλάδα, ένα μέρος της (με κομψή περιβολή) βρίσκεται εντός της Νέας Δημοκρατίας. Την ίδια μάλιστα στιγμή ηχούν τα τύμπανα του πολέμου και η ειρήνη απειλείται άμεσα. Οι λόγοι είναι πολλοί κα σύνθετοι:
Όταν δεν δίνεται διέξοδος, όταν για οτιδήποτε πρόβλημα θεωρείσαι εσύ υπεύθυνος (εσύ φταις γιατί είσαι φτωχός, για παράδειγμα, η επιστροφή δηλαδή του επαχθούς κοινωνικού δαρβινισμού), όταν σε οδηγούν να ζεις για να επιβιώνεις αντί να επιβιώνεις για να ζήσεις, όταν οι νέοι αδυνατούν να έχουν μια σταθερή και μόνιμη εργασία και δεν μπορούν να στήσουν ένα νοικοκυριό, όταν αδυνατούν να σχεδιάσουν τη ζωή τους, τότε είτε στρέφονται είτε στην δήθεν αντισυστημική ακροδεξιά(και τους φανταστικούς της εχθρούς)είτε απέχουν από την πολιτική, έχοντας τη ψευδαίσθηση ότι βρίσκονται εκτός παιγνιδιού. Η ζωή, ωστόσο, δεν είναι βιολογικό πρόβλημα είναι πολιτικό πρόβλημα.
Η δαιμονοποίηση και η εργαλειοποίηση της μετανάστευσης
Ένας άλλος λόγος είναι η εργαλοποίηση και δαιμονοποίηση της μετανάστευσης που οδηγεί σε ένα πόλεμο των φτωχών εναντίον των φτωχότερων, η άνοδος των ακραίων εθνικισμών με αφορμή τους σημερινούς πολέμους και η ψηφοθηρική στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να μη δυσαρεστήσουν κάποιες ομάδες ψηφοφόρων τους (ένα ελληνικό παράδειγμα είναι η υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών, όπως τίθεται σήμερα).Χρειάζονται επομένως καθαρές λύσεις και προτάσεις, να ειπωθούν αλήθειες έστω και αν δυσαρεστήσουν κάποιους και να ενισχυθεί η αριστερά που είναι με το μέρος των αδυνάτων»…
Σ.σ.Ο Θεόδωρος Παραδέλλης γεννήθηκε το 1945 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Σπούδασε στην Αθήνα και στην Αγγλία. Είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
