Φωτογραφία- κειμενο: Ορέστης Μεταξάς:
“Τι είναι αυτή η σκοτεινή φωτογραφία; Είναι ένα τραπέζι σε μια καφετέρια στο λιμάνι. Χθες το βράδυ. Αν παρατηρήσουμε θα δούμε και ένα χέρι να κρατάει ένα κινητό τηλέφωνο.
Εννιά και δέκα που κάτσαμε στο διπλανό τραπέζι μια βιντεοκλήση ήταν σε εξέλιξη. Χωρίς φυσικά να ξέρουμε πόση ώρα πριν ξεκίνησε. Ένας νέος άνδρας μιλούσε με μια κοπέλα. Μιλούσε σιγά, διακριτικά, έπινε τον καφέ του και είχε παρέα την κοπέλα του κινητού.
Το έχω δει τελευταία κι άλλες φορές στην ίδια καφετέρια. Η μισή παρέα να είναι παρούσα σε διπλανό τραπέζι και η άλλη μισή να είναι παρούσα μέσω του κινητού. Η κουβέντα φαινόταν χαλαρή όπως κουβεντιάζουν δυο φίλοι. Ή όπως κουβεντιάζει ένα ζευγάρι.
Δεν είναι παράξενο που η τεχνολογία που εισβάλει παντού, διαμορφώνει και τις ανθρώπινες σχέσεις και επαφές.
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι η βιντεοκλιση ήταν προγραμματισμένη από πριν. Ο άνδρας πήγε να πιεί τον καφέ του ξέροντας ότι θα μιλήσει με την κοπέλα. Προτιμούσε η επαφή αυτή να γίνει σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, με άλλες παρέες γύρω,-γυρω, πίνοντας τον καφέ του. Ήθελε μια βραδυνή έξοδο.
Δε νομίζω ότι πρέπει να βγούνε εύκολα συμπεράσματα, αν δηλαδή αυτό που συνέβαινε ήταν θετικό ή αρνητικό. Αν είναι η κατάντια της εποχής μας, ή ανοίγεται μια νέα ευκαιρία επικοινωνίας. Ο καθένας όπως το βλέπει και το αισθάνεται. Ούτως ή άλλως το κάθε πράγμα έχει πολλές πλευρές. Πολλές φορές αντικρουόμενες.
Ήπιε τον καφέ του. Δεν τον ήπιε μόνος του. Ήταν με τη φίλη του. Γύρω στις δέκα τελειωσε η βιντεοκλήση. Δεν έκατσε ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω.
Πλήρωσε καί έφυγε…”
