Η απλότητα.
Η ευγενική αίσθηση της παράδοσης που καταγράφεται πάνω στους ασβεστωμένους τοίχους και τα σοκάκια, στους σκουριασμένους τενεκέδες με τους μενεξέδες και τις ντάλιες. Το διάχυτο χρώμα της πέτρας και του ξύλου, η φύση και οι άνθρωποι.
Η αυθεντικότητα.
Η καθημερινή ζωή της λεσβιακής υπαίθρου που μπερδεύεται μέσα στους ήχους και στη συνθετική ενότητα των απλών ανθρώπων.
Όταν ο επισκέπτης φτάνει σε κάθε χωριό, αυτόματα ζωγραφίζεται στη μνήμη του η συγκίνηση της λαϊκής αρχιτεκτονικής.
Αυτή είναι η πρώτη αίσθηση του νησιού.
Κι ύστερα έρχεται η γεύση. Αυτή η στιγμιαία ηδονή που μετουσιώνεται στο υποσυνείδητο ως την απόλυτη μνήμη.
Οι τοπικές μας γεύσεις εντάσσονται και αυτές στον τομέα της παράδοσης με στοιχεία που συνθέτουν το λαϊκό μας πολιτισμό.
Και βέβαια η λεσβιακή κουζίνα αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πλούσιες κουζίνες της Ελλάδας, αφού αντανακλά Μικρασιατικές μνήμες, αλλά και την παλιά λαϊκή και αστική κουλτούρα του νησιού.
Με απλά, λιτά υλικά από το χωράφι, το περιβόλι, το βουνό ή τη θάλασσα, οι άνθρωποι στα χωριά καταγράφουν την δική τους κυκλική ιστορία και μας την χαρίζουν απλόχερα.
Αυτή την αίσθηση του πλούτου ένιωσα και στη Συκαμιά, αυτό το ζωγραφιστό και καλοδιατηρημένο χωριό, σκαλωμένο στα βράχια, με την υπέροχη θέα και την αύρα της φιλοξενίας σε κάθε γωνιά.
Ήμασταν τυχεροί που συναντήσαμε την χρυσοχέρα Χρύσα που δεν σταμάτησε στιγμή να μας περιποιείται και να μας προσφέρει ότι πιο ιδιαίτερο είχε.
Γκιουζλεμέδες ποιήμα, με μπόλικο τυρί και τα δικά της καρυκεύματα χωρίς υπερβολές. Βελούδινο σφουγγάτο με τα πιο φρέσκα υλικά από τον κήπο. Αμυγδαλωτά και γλυκά του κουταλιού ζυμωμένα με αγάπη, καφέ με μπόλικο καϊμάκι και δροσερό νερό, σερβιρισμένα στο δισκάκι, πάνω στο πιο παλιό κέντημα από το μπαούλο.
Κάθε κίνηση μια ιστορία και κάθε μπουκιά ένα χαμόγελο.
Καθήσαμε στα πέτρινα σκαλάκια κάτω από την φορτωμένη κληματαριά και αφεθήκαμε στους ήχους των τζιτζικιών και τους χτύπους των ντουλαπιών μέσα στην κουζίνα. Ήχοι φιλοξενίας και συνύπαρξης σε ένα από τα όμορφα χωριά που αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε.
Κι αν είστε τυχεροί μπορεί κάπου εκεί ανάμεσα στα καλντερίμια να συναντήσετε και την Χρύσα, την επιτομή της λεσβιακής φιλοξενίας…
