Του Νίκου Κουφάκη
Ο μακαριστός παπά Φώτης ταξίδευε συχνά πυκνά στο Αϊβαλί.Πάντα με το ράσο του! Όταν πλησίαζε το πλοιάριο στο Μοσχονήσι, έβγαζε από τον τουρβά του ένα παλιό πετραχήλι κι ένα θυμιατό και τελούσε τρισάγιο υπέρ των σφαγιασθέντων το 1922!
Μόλις έδεσε το πλοίο στο Αϊβαλί φορτώθηκε ένα σακί και πέρασε από το τελωνείο με την φράση “Αξάμ ολντού” ! Κατόπιν βγήκε πρώτος χωρίς να τον ελέγξουν! Πριν χαθεί στα σοκάκια της πόλης,τον ρωτά κάποιος από την παρέα μας:
-Τί κουβαλάς στο σακί παπά Φώτη;
-Καρβουνίδι από κληματσούρες να το πάω δώρο σε κάτ χριστιανοί για να θυμιατίζεν! και τον χάσαμε από τα μάτια μας σε χρόνο dt!
Την επόμενη μέρα που ξημέρωνε ένα Σεπτεμβριάτικο Σάββατο του 1999, ιερείς και λαϊκοί από την Μυτιλήνη, είχαν δώσει σημείο συνάντησης στον ημιερειπωμένο ναό των Ταξιαρχών Μοσχονησίων για την τέλεση θείας Λειτουργίας. Πριν καλά καλά ξημερώσει ο παπά Φώτης ήταν ήδη εκεί (αν και δεν έμεινε μαζί μας στο ξενοδοχείο) και φρουκάλιζε το χωμάτινο δάπεδο της εκκλησίας σιγομουρμούριζοντας τον εξάψαλμο του όρθρου!.
Άντε, πιάστε μια σκούπα και στήστε γρήγορα αυτό το τραπέζι για να γίν’ η λειτουργιά, όπου νά ναι θα ν έρτ η Δεσπότς! και συνέχισε να ψέλνει…
