Σήμερα, τέτοια μαγαζιά σπανίζουν, όμως οι άνθρωποι όπως ο Κώστας Αράπης δεν ξεχνιούνται. Το μπακάλικό του δεν ήταν απλώς ένα σημείο αγορών, αλλά ένα κομμάτι της ιστορίας και της καθημερινότητας της Μυτιλήνης, γεμάτο γεύσεις, μυρωδιές και στιγμές που μένουν χαραγμένες στη μνήμη όσων τις έζησαν.
Στη γειτονιά της Ικτίνου,, υπήρχε ένα υπόγειο μπακάλικο που ξεχώριζε όχι μόνο για την ποικιλία των προϊόντων του, αλλά και για τη μοναδική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε. Ο Κώστας Αράπης, γνωστός και ως ο “Μπακαλόγατος της Ικτίνου”, ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην τέχνη του εμπορίου, προσφέροντας στους πελάτες του ό,τι πιο φρέσκο και ποιοτικό είχε να διαθέσει.
Το μπακάλικό του ήταν ένα πραγματικό παντοπωλείο της παλιάς εποχής – γεμάτο προϊόντα στοιβαγμένα σε ντάνες που προκαλούσαν την όρεξη με την ποικιλία και τη μυρωδιά τους. Καθημερινά, πελάτες και περαστικοί και συνήθως κι εγώ, περνούσαμε από εκεί για να προμηθευτούμε τοπικά εδέσματα, όπως τυράκι κομμένο σε λωρίδες, ρουπάδες και ντόπια παξιμάδια, δημιουργώντας ένα αυθεντικό μυτιληνιό μπραντς που συνοδευόταν από συζητήσεις και χαμόγελα.
Ο Κώστας Αράπης δεν ήταν απλώς ένας μπακάλης, αλλά ένας μερακλής και δεινός πωλητής παλιάς κοπής. Με μια μαεστρία που μόνο οι έμπειροι έμποροι διαθέτουν, έπειθε τον πελάτη να αγοράσει ό,τι πιο φρέσκο είχε καταφθάσει στο μαγαζί του. Κάθε αγορά ήταν μια ιεροτελεστία: τα προϊόντα τυλίγονταν προσεκτικά σε παλιές εφημερίδες και τοποθετούνταν με δεξιοτεχνία στις σακούλες, ώστε όλα να είναι τακτοποιημένα και προστατευμένα.
Η μυρωδιά του υπόγειου μπακάλικου είναι μια ανάμνηση που δεν ξεθωριάζει. Ο αέρας ήταν γεμάτος αλμύρα από τα παστά, άρωμα λαδιού από τις ελιές και τη μεθυστική ευωδιά του τυριού που κοβόταν προσεκτικά με τη μεγάλη μαχαίρα του μπακάλη. Ήταν μια εμπειρία που παρέπεμπε σε μια άλλη εποχή, όπου η αγορά δεν ήταν απλώς μια καθημερινή συναλλαγή, αλλά ένας τόπος συνάντησης, επικοινωνίας και εμπιστοσύνης.
Πέρα από την επαγγελματική του δραστηριότητα, ο Κώστας Αράπης ήταν ένας άνθρωπος που νοιαζόταν για τη γειτονιά του. Με το κλείσιμο του μαγαζιού, δεν δίσταζε να τακτοποιεί τα σκουπίδια, να βάζει τις κούτες προσεκτικά στους κάδους και να σκουπίζει το δρόμο, διατηρώντας το περιβάλλον καθαρό. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν φρόντιζε μόνο το εμπόριο, αλλά και τον τόπο του, αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στη μνήμη όσων είχαν την τύχη να γνωρίσουν το μπακάλικό του.
φωτό Νίκος Χίμαιρα
