Το σαλκίμι μας στην Κουμιδιά άνθισε και φέτος και μαζί του όλη η γειτονιά. Μην το βλέπετε έτσι μονάχο του στην φωτογραφία σε λίγες ώρες θα κρέμονται, σαν τα βιολετί τσαμπιά του, οι πελάτες στο αγαπημένο μας Kojam bar. Αναμεσά τους Τούρκοι τουρίστες για το Σεκέρ Μπαϊράμ. Άλλωστε, στα τουρκικά salkim σημαίνει καταρχήν «κρεμαστό τσαμπί»(üzüm salkımı) αλλά και κλαδί. Έτσι ονόμαζαν οι Έλληνες της μικράς Ασίας το όμορφο φυτό της γλυσίνας με τα άνθη που κρέμονται σε εντυπωσιακά λιλά τσαμπιά. Το έφεραν λοιπόν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες στην “παλιά Ελλάδα” και το φύτεψαν για να φτιάξουν μια σκιερή πέργκολα στην αυλή τους ή στους κήπους που δούλευαν σαν περιβολάρηδες. Όπως διαβάζουμε στο blog (stapliktra) παλιά βράζανε τους καρπούς του για να καταπολεμήσουν το βήχα και το κρυολόγημα. Οι Άγγλοι το λένε wisteria από την επίσημη λατινική του ονομασία Wisteria sinensis.
Τρία ονόματα για ένα αγαπημένο δέντρο που προσφέρει πολλή ομορφιά!
Κι άλλα λίγα για τη Γλυσίνα
Η Γλυτσίνια ή Γλυσίνα είναι ένα φυλλοβόλο αναρριχώμενο φυτό μεγάλης ανάπτυξης που προέρχεται από την Ασία και χρησιμοποιούταν στην Ιαπωνία από το 400 μΧ. Έχει σύνθετα πράσινα φύλλα, το χαρακτηριστικό που τη κάνει να ξεχωρίζει όμως είναι η πανέμορφη ανθοφορία της με πλούσια σύνθετα και πολύ αρωματικά άνθη σαν «τσαμπιά» χρώματος μπλέ – βιολετί που γεμίζουν το φυτό και δίνουν μια πανέμορφη όψη στο κήπο μας.
Η ανθοφορία εμφανίζεται κατά τα μέσα την άνοιξης και κρατάει για περίπου 1 μήνα, τα φύλλα εμφανίζονται μετά ή κατά τη διάρκεια την άνθισης. Η γλυτσίνια είναι φυτό πολύ δυνατής βλάστησης που μπορεί να ξεπεράσει τα 10 μέτρα σε μήκος, αναπτύσσεται σε καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη και προτιμά τις ηλιόλουστες θέσεις. Έχει αντοχή στο κρύο και στην ξηρασία αλλά και στην αλατότητα που την κάνει κατάλληλη για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Η γλυτσίνια είναι ιδανική για φράχτες και πέργκολες.
